Sevdiğin İşi Yap

” Eğer Sevdiğin işi yapıyorsan, aslında çalışmıyorsun demektir. Üstelik, bunun için para kazanıyor olmak çok keyifli.”

Çalışmayla ilgili en sevdiğim sözlerden biri bu. İnsan gerçekten de sevdiği işi yapmalı. Maalesef eğitim sistemimiz, insanların yeteneklerine ve sevdikleri işlere göre evrilmesine çok izin vermiyor. Doğru yanlış yönlendirmelerle seçilen meslekler yaptığı işi sadece maddi kazanç elde etmek amacıyla yapan mutsuz insanlar kalabalığına sebep oluyor.

Elbette; çok çalışmak, disiplinli olmak ve kendini bilgi anlamında geliştirmek, Tüm bunlar seni istediğin mesleğe ulaştıracak ve başarılı olmanı sağlayacak önemli faktörler. Ama bu yol çetrefilli ve metaforlarla dolu. Sevmek yetmiyor…

VAROLUŞUN MERKEZİ ( METAFORLARIM )

“Kendini gerçekleştirme” metaforu (Varoluşçuluk)

Varoluşçu filozoflara (özellikle Sartre ve Heidegger) göre insan, dünyaya “önceden tanımlanmış bir anlamla” gelmez.
Anlamı eylemleriyle yaratır.

Sevdiğin işi yapmak dış dünyanın dayattığı kalıplara değil, içindeki özü ifade etmeye yönelmektir.
Bu yüzden sevdiğin işi yapmak, kendini var etmek anlamına gelir.
Heidegger buna “authentic being” yani “özgün varlık” der.
Bir bakıma, sevdiğin işi yapmak:

“Kendin olarak var olmayı seçmektir.”

Metaforik olarak, bu ruhun kendi yönüne dönmesidir.
Kökenine doğru akan bir nehir gibi zor olsa da kendi yatağını bulur.

İç ateş metaforu (Stoacılık ve Doğu felsefesi)

Her insanda bir logos, bir iç kıvılcım vardır Stoacılar buna “doğal görev” der.
Doğanın düzenine uygun yaşamak (kata physin) demek, o içsel kıvılcımı izlemek demektir.

Bir insan sevmediği işi yaptığında, bu ateşi bastırır.
Ama sevdiği işi yaptığında, kendi doğasına uygun yaşar;
evrenin ritmiyle uyumlanır.
Bu da huzurun kaynağı olur.

Bu metaforu en güzel anlatan benzetme şudur:

“Bir kuşun işi uçmaktır;
ama bir balığın işi yüzmek.
Herkes kendi doğasında özgürdür.”

Aşk metaforu (Tasavvuf ve Mevlânâ)

Mevlânâ der ki:

“Sevdiğin işi yap, çünkü aşkla yapılan işte Allah görünür.”

Burada sevgi, sadece duygusal bir beğeni değil varlığın enerjisidir.
Bir işi severek yapmak, Tanrı’nın yaratıcılığına ortak olmaktır.
Yani iş artık “geçim kaynağı” değil, yaratım alanı olur.
İnsanın içindeki ilahi yön, o iş aracılığıyla görünür hale gelir.

Metafor:

“Sevdiğin işi yapmak, Allah’ın seninle çalışmasına izin vermektir.”

Doğa metaforu (Taoizm)

Tao felsefesinde Wu Wei (çabasız eylem) kavramı vardır.
Gerçek bilgelik, doğanın akışına karşı kürek çekmemektir.
Bir çiçeğin “nasıl açayım?” diye düşünmemesi gibi, insan da doğasına uygun işi yaptığında, zorlanmadan üretir.

Bu yüzden sevdiğin işi yapmak, “Tao ile uyumda olmak” metaforudur.
Yani evrenin akışıyla aynı yönde yüzmek.

Sevdiğin işi yapmak = Kendini bilmek

Tüm bu felsefi yönler birleştiğinde ortaya şu metafor çıkar:

“İnsanın sevdiği işi yapması, ruhun kendi şarkısını duymasıdır.”

Çünkü o şarkı sadece o kişide vardır;
ve o şarkı söylenmedikçe, evrenin senfonisi eksik kalır.

Mustafa Karadis

Google, #Instagram, #Facebook, #Linkedln, #Pinterest, #Yahoo, #Hotmail, #Youtube, #Tiktok, #Twitter